10 πρακτικές για να μείνεις συγκεντρωμένος στο στόχο σου

Κάνε τις πράξεις σου να συμβαδίσουν με τα «θέλω» σου.

Έχετε παρατηρήσει πως όταν κάτι το θέλουμε πολύ, το έχουμε βάλει στο μυαλό μας και το σκεφτόμαστε συνέχεια, τελικά το συναντάμε ή… πέφτουμε πάνω του; Πχ. ένα αυτοκίνητο της «χ» μάρκας με το συγκεκριμένο «ψ» χρώμα ή μία ωραία τσάντα που θέλει πολύ μία γυναίκα και τη βλέπει συνέχεια. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Είμαι σίγουρος πως όλοι ξέρουμε την απάντηση. Προφανώς, περνούσε από μπροστά μας και πριν το «χ» αυτοκίνητο ή κοπέλες με τη συγκεκριμένη τσάντα. Απλώς επειδή δε μας ενδιέφερε, δε δίναμε καμία σημασία.

Τα παραπάνω αποτελούν ένα δείγμα για το φαινόμενο της «εστίασης». Ένα από τα ζητούμενα είναι πως θα επιβληθούμε στο μυαλό μας, ώστε να εστιάζει σε όλα αυτά που θέλουμε και να μην ξεχνιέται. Είναι δεδομένο πως οι πράξεις μας δε συμβαδίζουν πάντα με τα «θέλω» μας. Γιατί βλέπουμε κάποιες φορές στις πράξεις μας αυτή τη δυσαρμονία;

Μερικά tips για να ελέγχετε και να μη χάνετε την εστίασή σας.

1. Κάντε μια ερώτηση προς τον εαυτό σας: «Εδώ που είμαι και αυτό που κάνω τώρα, έχει καμία άμεση ή έμμεση σχέση με τα όνειρά μου και τους στόχους μου; Αποκομίζω κάτι από αυτό;»
2. Ο Νώε δεν έμεινε στην ιστορία επειδή προέβλεψε τον κατακλυσμό, αλλά επειδή έφτιαξε την κιβωτό. Κοινώς, η θεωρία είναι πολύ καλή αλλά η εφαρμογή και η δράση κάνουν τη διαφορά.
3. Να προσέχετε τους… Γ.Κ.Μ. Τους ανθρώπους που συνεχώς Γκρινιάζουν, Κλαψουρίζουν και Μοιρολατρούν. Είναι αυτοί που εύκολα σας βγάζουν από την εστίασή σας. Μακριά και αγαπημένοι.
4. Εστίαση στη Διαδικασία. Δε θα αλλάξετε ποτέ τη ζωή σας αν δεν αλλάξετε κάτι που κάνετε καθημερινά.
5. Διώξτε την αυταπάτη της δράσης και του εφησυχασμού. Κάποιοι μοιάζουν να είναι μόνιμα απασχολημένοι. Χρησιμοποιούν την έλλειψη χρόνου ως δικαιολογία. Εφησυχάζω για τη δουλειά μου, για τη σύντροφό μου, για τα οικονομικά μου, μέχρι που μια ωραία μέρα όλα αυτά που κάποτε είχα ως δεδομένα να είναι πια μακριά μου.
6. Μην προσαρμόζετε τους στόχους σας για να τους φέρετε στα μέτρα της ζωής σας. Προσαρμόστε τη ζωή σας στα μέτρα των στόχων σας.
7. Δεσμεύσου και κοινοποίησε αυτό στο οποίο θέλεις να εστιάσεις. Αν μη τι άλλο, όσο και να ξεχνιέσαι θα στο θυμίζουν όλοι αυτοί που το κοινοποίησες.
8. Μην πέφτεις στην «παγίδα του ταλέντου». Σκεφτόμαστε, θα το πετύχω με ελάχιστο κόπο αφού είμαι ικανός… Ποτεεεεέ! Ένα ηλιακό ρολόι στη σκιά απλώς δε δείχνει την ώρα.
9. Οι αποφάσεις μας βοηθούν στο να αρχίσουμε ένα έργο. Η πειθαρχία μας βοηθά να ολοκληρώσουμε αυτό το έργο. Δεν αναφέρομαι στη στρατιωτική πειθαρχία ή στην τυπολατρία. Ο αντίπαλος της πειθαρχίας είναι η φυγοπονία. Υπάρχει ο πόνος της αυτοπειθαρχίας και ο πόνος των τύψεων. Προτιμήστε τον πόνο της αυτοπειθαρχίας για ό,τι κάνετε. Γιατί ό,τι κάνουμε πάντα έχει και ένα τίμημα. Ο πόνος των τύψεων για ότι δεν κάνουμε είναι αναλογικά πολύ μεγαλύτερος και πιο μακροχρόνιος.
10. Θέλουμε «γερές άγκυρες». Και ο πιο δυνατός θα πέσει, θα ξεχαστεί, θα αποσυντονιστεί, γιατί πολύ απλά είμαστε άνθρωποι και όχι μηχανές. Εκεί μας βοηθά αυτό που ονομάζω «γερές άγκυρες». Είναι αυτός ο ξεχωριστός, προσωπικός λόγος (κίνητρο) που μας παρακινεί. Εκεί που είμαστε έτοιμοι να εγκαταλείψουμε, αυτή η άγκυρα, η γερή άγκυρα θα μας κρατήσει εντός πλάνου και στόχου και δε θα παρασυρθούμε από αμφιβολίες, άγχη, φόβους ή ενοχές.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΓΙΑ MANAGEMENT & LEADERSHIP

Και μία γρήγορη ιστορία:

Ο Dale Carnegie ήταν αυθεντία στην αναγνώριση υποψηφίων ταλέντων. Όταν κάποτε τον ρώτησε ένας δημοσιογράφος πώς είχε καταφέρει να προσλάβει 43 εκατομμυριούχους, ο Carnegie απάντησε ότι πως όταν ξεκίνησαν να δουλεύουν γι’ αυτόν δεν ήταν εκατομμυριούχοι, αλλά έγιναν εκατομμυριούχοι επειδή δούλεψαν γι’ αυτόν. Στη συνέχεια, ο δημοσιογράφος τον ρώτησε πως κατάφερε να εξελίξει αυτούς τους ανθρώπους ώστε να γίνουν τόσο αξιόλογοι. Τότε ο Carnegie απάντησε:

Οι άνθρωποι αναπτύσσονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που βγαίνει ο χρυσός από τη γη. Χρειάζεται να σκάψεις αρκετούς τόνους χώμα για να βρεις λίγα γραμμάρια χρυσό. Όμως δεν μπαίνεις στο ορυχείο ψάχνοντας για χώμα. Μπαίνεις ψάχνοντας για χρυσό.

Ας υιοθετήσουμε αυτή τη στάση και ας εστιάσουμε στο χρυσό, όχι στο χώμα. Στο καλό, όχι στο κακό. Άλλωστε ό,τι ψάχνουμε, αυτό στο τέλος βρίσκουμε.