Η Δραματική Ηγεσία: Όταν το Στυλ Υπερκαλύπτει την Ουσία στον Χώρο Εργασίας

Σε έναν κόσμο που αλλάζει διαρκώς και απαιτεί σταθερότητα, στρατηγική σκέψη και συναισθηματική ωριμότητα από τους ηγέτες, υπάρχει ένας ιδιαίτερος τύπος ηγεσίας που αν και εντυπωσιάζει αρχικά, συχνά οδηγεί σε εσωτερικές αναταραχές και αποδιοργάνωση. Ο λόγος για τη λεγόμενη "δραματική ηγεσία", ένα φαινόμενο που εξετάζεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον από ψυχολόγους, οργανωσιακούς συμβούλους και αναλυτές της αγοράς.

Σύμφωνα με άρθρο του European Business Review, η δραματική ηγεσία χαρακτηρίζεται από υψηλά επίπεδα θεατρικότητας, συναισθηματικών εξάρσεων και ανάγκης για επιβεβαίωση. Η συμπεριφορά αυτού του τύπου ηγέτη μοιάζει συχνά με εκείνη ενός πρωταγωνιστή σε σκηνή θεάτρου – δυναμική, έντονη, αλλά σε πολλές περιπτώσεις ασταθής και αποσυντονιστική για την ομάδα. Η έμφαση δίνεται περισσότερο στην εικόνα του ηγέτη και λιγότερο στη λήψη ουσιαστικών αποφάσεων και την ενίσχυση της ομαδικότητας.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΓΙΑ MANAGEMENT & LEADERSHIP

Ο δραματικός ηγέτης ενδέχεται να παρουσιάζεται ως "σωτήρας" ή "θύμα", υιοθετώντας ρόλους που τον/την κρατούν στο επίκεντρο της προσοχής. Η διαχείριση κρίσεων μπορεί να είναι υπερβολική ή ακόμη και τεχνητή, με σκοπό να αναδειχθεί η αξία του ηγέτη ως αναντικατάστατου παράγοντα. Παράλληλα, η ομάδα απορροφά αυτή τη θεατρική ενέργεια, με αποτέλεσμα να αναπτύσσεται άγχος, αβεβαιότητα και συχνά σύγχυση ως προς τις πραγματικές προτεραιότητες.

Το φαινόμενο δεν είναι σπάνιο. Ειδικά σε περιβάλλοντα με χαμηλή οργανωσιακή ωριμότητα ή όπου η κουλτούρα εξιδανικεύει το "χαρισματικό ηγέτη", τέτοιοι τύποι προσωπικότητας βρίσκουν εύφορο έδαφος να αναπτυχθούν. Ωστόσο, οι επιπτώσεις είναι συχνά μακροχρόνιες και επιζήμιες. Η έλλειψη συνέπειας, η αστάθεια στις αποφάσεις και η συναισθηματική εξάντληση του προσωπικού αποτελούν αναπόφευκτα συμπτώματα της δραματικής ηγεσίας.

Αυτό που καθιστά το ζήτημα ακόμη πιο σοβαρό είναι ότι τέτοιοι ηγέτες συχνά απολαμβάνουν αρχικά μεγάλης αποδοχής. Το πάθος, η κινητοποίηση, η "ενέργεια" που φέρνουν συχνά παρερμηνεύονται ως αποτελεσματικότητα. Όμως με τον χρόνο, οι μάσκες πέφτουν και αυτό που μένει είναι η δυσπιστία, η κόπωση και μια ομάδα που δυσκολεύεται να βρει ρυθμό και ισορροπία.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΓΙΑ MANAGEMENT & LEADERSHIP

Η απάντηση σε αυτή την κατάσταση δεν είναι η ακραία πειθαρχία ούτε η αποστειρωμένη ηγεσία. Είναι η συναισθηματική νοημοσύνη – η ικανότητα ενός ηγέτη να αναγνωρίζει τα δικά του συναισθήματα και των άλλων, να τα διαχειρίζεται με ωριμότητα και να δημιουργεί ένα περιβάλλον ασφάλειας και εμπιστοσύνης. Ο αυθεντικός ηγέτης δεν χρειάζεται σκηνικό για να ξεχωρίσει. Δεν χρησιμοποιεί το δράμα ως εργαλείο επιρροής. Αντίθετα, εργάζεται με ενσυναίσθηση, συνέπεια και εστίαση στους στόχους.

Όπως σημειώνεται και στο άρθρο του European Business Review, είναι απαραίτητο οι οργανισμοί να επανεξετάσουν τα κριτήρια επιλογής και αξιολόγησης ηγετών. Η θεατρικότητα μπορεί να εντυπωσιάζει, αλλά δεν προσφέρει σταθερότητα. Οι επιχειρήσεις που επενδύουν σε ηγέτες με εσωτερική σταθερότητα, ικανότητες ακρόασης και διάθεση συνεργασίας, απολαμβάνουν μακροπρόθεσμα καλύτερη ομαδική απόδοση, χαμηλότερα επίπεδα άγχους και μεγαλύτερη δημιουργικότητα.

Η δραματική ηγεσία μπορεί να είναι "θεαματική", αλλά δεν είναι βιώσιμη. Σε μια εποχή που η ευελιξία, η ψυχραιμία και η διαφάνεια είναι τα πολυτιμότερα ηγετικά χαρακτηριστικά, ήρθε η ώρα να κλείσουμε την αυλαία σε συμπεριφορές που θυμίζουν περισσότερο παράσταση παρά διοίκηση. Ο πραγματικός ηγέτης είναι αυτός που, ακόμη κι όταν σβήσουν τα φώτα της σκηνής, εξακολουθεί να εμπνέει, να καθοδηγεί και να στηρίζει την ομάδα του με αυθεντικότητα.