Υπάρχει διαφορά μεταξύ εργολάβου και developer;

Στην Οικοδομική Βιομηχανία της Κύπρου σήμερα, δραστηριοποιούνται περίπου 2.300 ενεργοί εγγεγραμμένοι εργολάβοι, οι οποίοι κατέχουν συγκεκριμένη άδεια εξάσκησης του επαγγέλματος τους και μπορούν νόμιμα να εκτελέσουν ένα οικοδομικό ή/και τεχνικό έργο. Με τον όρο «Τεχνικό Έργο» εννοούμε την κατασκευή έργων υποδομών, οδοποιίας και γενικά έργων πολιτικής μηχανικής. Ας σημειωθεί ωστόσο, ότι ο πιο πάνω αριθμός των εργαζομένων ανήρχετο στις 3.000 περίπου κατά την 31η Δεκεμβρίου του 2010.

Θεωρούμε ότι οι εργολάβοι, ως οι κύριοι μέτοχοι και άμεσοι συντελεστές της «επιτυχίας» ενός κατασκευαστικού έργου, φέρουμε ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης για την ολοκλήρωση ενός έργου 

1ον) εντός του χρονοδιαγράμματος του, 

2ον) εντός του προϋπολογισμού του και 

3ον) πληρώντας όλες τις τεχνικές και ποιοτικές προδιαγραφές με τις οποίες έχει σχεδιαστεί και αδειοδοτηθεί από την Πολιτεία.

Η κύρια διαφορά μεταξύ του «developer» / «επιχειρηματία ανάπτυξης γης» και του εργολάβου έγκειται στο γεγονός, ότι ο μεν πρώτος έχει ως κύριο στόχο τη μεγιστοποίηση του κέρδους / αξίας της ακίνητης περιουσίας που αναπτύσσει, (develops) ενώ ο δεύτερος βασίζεται στην μεγιστοποίηση του κέρδους του από την «υπηρεσία» που προσφέρει που δεν είναι άλλη από την καθ’ αυτό κατασκευή του έργου που εκτελεί.

Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι ο «Εργολάβος», θα πρέπει να αναπτύξει τις δεξιότητες του στους τομείς

α) Της εκπαίδευσης / επιμόρφωσης τόσο του επιστημονικού όσο και του εργατοτεχνικού προσωπικού του,

β) Της Τήρησης όλων των κατά νόμο υποχρεώσεων του αναφορικά με την Ασφάλεια & Υγεία των εργαζομένων του και όχι μόνον, της διαχείρισης των Αποβλήτων, Α.Ε.Κ.Κ., που παράγονται από ένα έργο κ.α.,

γ) Της απόκτησης κατάλληλης τεχνογνωσίας ανάλογα με την εξειδίκευση του σε έναν ή περισσότερους τύπους κατασκευής με τους οποίους ασχολείται,

δ) Της διατήρησης συνεχούς επαφής με τις τεχνολογικές εξελίξεις στον τομέα των κατασκευαστικών υλικών και προδιαγραφών, και πολλά άλλα θέματα τα οποία θα μπορούν να έχουν άμεση και καθοριστική επίδραση στο αποτέλεσμα της εργασίας του.

Πιστεύω πως στην εξέλιξη της, η κυπριακή κοινωνία μέχρι σήμερα έχει βασισθεί στη στήριξη του θεσμού της οικογένειας, με αποτέλεσμα η απόκτηση ιδιόκτητης στέγης να αποτελεί σημαντικό στοιχείο ανέλιξης της.

Η ανάθεση της ανέγερσης μιας κατοικίας / ενός έργου σε εργολάβο, αποτελεί τον στοιχειώδη τρόπο εκπλήρωσης του πιο πάνω στόχου νοουμένου ότι τη γη, το οικόπεδο, το διαθέτει ο «ιδιοκτήτης» για τον σκοπό αυτό.  Ως αποτέλεσμα ωστόσο των τελευταίων οικονομικών ανακατατάξεων σε όλα σχεδόν τα επίπεδα της Κυπριακής Κοινωνίας η απόκτηση γης και η διάθεση της για ανέγερση ιδιόκτητης κατοικίας έχει καταστεί δυσκολότερη ειδικότερα τα τελευταία δέκα (10) χρόνια.  Ως εκ τούτου, η αγορά «έτοιμης» κατοικίας άρχισε να γίνεται η εύκολη λύση με αποτέλεσμα ο ρόλος του developer, να γίνεται ολοένα και πιο εφαρμόσιμος.

Ένας «καλός» εργολάβος θα πρέπει να διατείνεται

I. για την ορθή τήρηση των νομικών αλλά και ηθικών υποχρεώσεων που διέπουν το επάγγελμα του,

II. για την προφύλαξη και προστασία της ιδιοκτησίας του εργοδότη και

III. την εξασφάλιση της μέγιστης δυνατής διαχρονικής ποιότητας του τελικού προϊόντος που θα ζητηθεί να παραδώσει.

Πρέπει να μην ξεχνούμε ωστόσο, ότι η επιλογή ενός «καλού» επαγγελματία εργολάβου μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την αποφυγή οικονομικών και άλλων διαφορών κατά τη διάρκεια του έργου, όπως επίσης και την προστασία των νομικών υποχρεώσεων του εργοδότη που είτε το θέλουμε είτε όχι αποτελούν σήμερα, με τη ψήφιση πληθώρας νέων κανονισμών, μια σημαντική παράμετρο στην εκτέλεση ενός κατασκευαστικού έργου την οποία δεν μπορεί να αγνοήσει ο κάθε Ιδιοκτήτης / Εργοδότης.

Η επιλογή τελικά της «φθηνότερης» προσφοράς έχει επανειλημμένα αποδειχθεί η «ακριβότερη» λύση.  Αυτό έχει διαφανεί σε πολλές περιπτώσεις ειδικά εάν κάποιος αναλογισθεί τα πιθανά συνεπακόλουθα μιας τέτοιας επιλογής.

Αυτά μπορεί να είναι η παράταση της χρονικής διάρκειας ενός έργου, η εμπλοκή των μερών σε οικονομικές διαφορές που πιθανόν να προκύψουν λόγω της «εξαιρετικά» μειωμένης τιμής και φυσικά η χαμηλή ποιότητα της κατασκευής που πιθανότατα θα επέλθει λόγω της οικονομικής στενότητας μέσα από την οποία θα πρέπει να εργασθεί ο εργολάβος για να ολοκληρώσει το έργο.

Ένας «μικρός» εργολάβος, εάν το επίθετο μπορεί να καθορίσει την οικονομική δυνατότητα μιας επιχείρησης, μπορεί κάλλιστα να επιβιώσει ακόμη και να ανελιχθεί, εάν θέσει ως προτεραιότητα του τη σωστή και ποιοτική δουλειά πάνω από το «γρήγορο και εύκολο κέρδος».

Τα Διοικητικά Συμβούλια των Επαρχιακών Συνδέσμων Εργολάβων σε όλες τις πόλεις της Κύπρου και κατ’ επέκταση το Κεντρικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας μας, είμαστε ταγμένοι για να προσφέρομε στα εγγεγραμμένα μέλη μας εκείνα τα εργαλεία που χρειάζεται ένας Επαγγελματίας Εργολάβος για να καταταγεί στην κατηγορία, που όπως την έχετε ονομάσει, του «Καλού Εργολάβου».

Η Ομοσπονδία Συνδέσμων Εργολάβων Οικοδομών Κύπρου (Ο.Σ.Ε.Ο.Κ), έχει ως μέλη της, τις πέντε ανά επαρχία Συνδέσμους με 900 περίπου επιχειρήσεις και άτομα από το σύνολο των εγγεγραμμένων εργοληπτών.

Βασικότεροι στόχοι της Ομοσπονδίας είναι:

• Η ενημέρωση και πληροφόρηση των μελών της, αναφορικά με όλες ανεξαιρέτως τις νομικές και άλλες υποχρεώσεις των, σε σχέση με την εκτέλεση ενός κατασκευαστικού έργου, είτε αυτό είναι στο δημόσιο ή στον ιδιωτικό τομέα.

• Η στήριξη των αιτημάτων και η διεκδίκηση των καλώς νοούμενων συμφερόντων των επαγγελματιών εργολάβων, είτε αυτά αφορούν την εύρυθμη λειτουργία των εργοταξίων, είτε εκείνη των εταιρειών των.

Η εμπέδωση, τόσο στα μέλη της, όσο και σε όλα τα εμπλεκόμενα μέρη ενός κατασκευαστικού έργου κουλτούρας «Ευθύνης, Ασφάλειας, και Ποιότητας» συντελεστές που αποτελούν τα κύρια συστατικά «επιτυχίας» ενός έργου.