Αποτελεσματική Ηγεσία υπό αντίξοες συνθήκες

Η διεξαγωγή αρκετών σεμιναρίων σε θέματα Ηγεσίας σήμερα γίνεται μέσα από ιστορίες ανθρώπων που έγιναν γνωστοί γιατί έκαναν κάτι που θεωρείτο ακατόρθωτο π.χ. μέσω εξερευνητών της Ανταρκτικής ή των πρώτων ανθρώπων που ανέβηκαν την ψηλότερη κορυφή του κόσμου – το Έβερεστ.  Τα μαθήματα είναι πολλά – τόσο μέσα από τα λάθη τους αλλά και τι έκαναν σωστά.   Το πιο εντυπωσιακό, όμως, είναι οι χειρισμοί που πρέπει να κάνει ένας Ηγέτης – Ομάδας, Τμήματος, Εταιρείας, ειδικότερα σε περιόδους κρίσεων.

Τα ερωτηματικά είναι πολλά.  Τι προέχει γι’ αυτόν που ηγείται;  Να πετύχει τον στόχο του, έστω και εάν πρέπει να θυσιάσει κάποια από τα άτομα της ομάδας του, ή η εγκατάλειψη του στόχου και προσπάθεια επίτευξης του σε κατοπινό χρόνο να μην υπάρχουν ανθρώπινες απώλειες;  Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση του μεγάλου εξερευνητή  Ernest Shackleton, ο οποίος θεωρείται ένας από τους πιο αποφασιστικούς Ηγέτες όσον αφορά τους χειρισμούς του σε θέματα κρίσεων.

Μετά από πολλές δυσκολίες, αυτός και η ομάδα του, απείχαν μόλις 97 μίλια από τον Βόρειο Πόλο,  αλλά αποφάσισε να επιστρέψει πίσω, γιατί κινδύνευαν να πεθάνουν από πείνα σε περίπτωση που προχωρούσαν προς την επίτευξη του στόχου, που δεν ήταν άλλος από το να είναι οι πρώτοι που θα φθάσουν στον Βόρειο Πόλο.  Γι’ αυτή του την ενέργεια δοξάσθηκε απ’ όλο τον κόσμο και απέκτησε τον τίτλο του Sir από τον Βασιλέα της Αγγλίας Εδουάρδο τον 5ον.

Κατά την επόμενη αποστολή του έχασε το πλοίο του αφού παγιδεύθηκε στους πάγους, προτού ακόμη φθάσει στην Ανταρκτική.  Μετά από δύο χρόνια περιπλανήσεων – και χωρίς κανένας να γνωρίζει που βρίσκονταν – κατάφερε να οδηγήσει όλους τους άνδρες του πίσω στην πατρίδα με ασφάλεια – θυμίζοντας λίγο τον περιπλανώμενο Οδυσσέα.   Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε σ’ άλλη περίπτωση ο Νεοζηλανδός εξερευνητής Sir Edmund Hillary: “ ‘Ο κίνδυνος είναι ένα πράγμα, αλλά ο κίνδυνος σε συνδυασμό με δύσκολες καταστάσεις και μάλιστα για μεγάλα χρονικά διαστήματα, είναι κάτι το διαφορετικό”.  Πολλοί άνθρωποι μπορούν να ανταπεξέλθουν κάποιο κίνδυνο – μερικοί κιόλας βλέπουν τον κίνδυνο σαν πρόκληση – αλλά σε κανένα δεν αρέσει η ταλαιπωρία.

Ταλαιπωρία σημαίνει να πεινάς, να διψάς, να είσαι εξαντλημένος, κι’ όμως να συνεχίσεις να αγωνίζεσαι.  Όπως είπε και ο Napoleon ‘‘Ο Ηγέτης είναι ο αντιπρόσωπος της ελπίδας’.  Γι’ αυτό, χαρακτηριστικά δήλωσαν  οι άνδρες του Shackleton: “ Ήμασταν πραγματικά αξιολύπητοι, αλλά ο καπετάνιος ήταν ο άνθρωπος που κατάφερε να μας βγάλει από το αδιέξοδο”.

ΟΛΑ ΤΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ - ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ & ΗΓΕΣΙΑΣ

Ο Shackleton, ήταν ο άνθρωπος που στις δύσκολες στιγμές, κατάφερε να βάλει τις βάσεις για ομαδικότητα, ένδειξη αφοσίωσης στο καθήκον, υπευθυνότητα, επιμονή και πάνω απ’ όλα πνεύμα αισιοδοξίας.   Για έναν Ηγέτη, ο άνθρωπος είναι πάνω απ’ όλα.  Καλύτερα να ζήσεις και να προσπαθήσεις αργότερα να πετύχεις ένα στόχο ψηλότερο απ’ αυτό που έχεις χάσει.

Το πνεύμα ομαδικότητας είναι αυτό που πρέπει να διακατέχει σήμερα τις επιχειρήσεις για να μπορούν να αντεπεξέρχονται όλων των απρόβλεπτων καταστάσεων που συναντούν στο ταξίδι τους, και έτσι όλοι να νοιώθουν ικανοποίηση για τα επιτεύγματα τους.  Η ομαδικότητα είναι ευθύνη του Ηγέτη, αφού αυτός επιλέγει τα άτομα κι’ αυτός καθορίζει τον τρόπο διοίκησης τους.