Ένα Ποτήρι Νερό με έκανε να Αναθεωρήσω τον Τρόπο που Αντιδρώ στη Ζωή

Καθώς η αεροσυνοδός σέρβιρε τα ποτά στους επιβάτες της Πρώτης Θέσης ξεκίνησαν να επιβιβάζονται και οι υπόλοιποι επιβάτες. Ανάμεσά τους και ένας ηλικιωμένος κύριος με άσπρα μαλλιά. Κάθισε στη πρώτη σειρά ακριβώς πίσω από τη Πρώτη Θέση και δίπλα από το διάδρομο. Όταν η αεροσυνοδός τελείωσε την εξυπηρέτηση της Πρώτης Θέσης στάθηκε για λίγο στο διάδρομο δίπλα ακριβώς από τον ηλικιωμένο κύριο. Γυρίζοντας το βλέμμα του προς τα πάνω ο ηλικιωμένος κύριος ζήτησε ένα ποτήρι νερό. Η αεροσυνοδός του εξήγησε ότι στην Οικονομική Θέση δεν προσφέρονται ποτά πριν την απογείωση του αεροπλάνου.

Ο ηλικιωμένος κύριος επέμεινε λέγοντας ‘Διψάω πολύ, μπορείτε να μου φέρετε ένα ποτήρι νερό σας παρακαλώ;’ Η αεροσυνοδός αρνήθηκε για δεύτερη φορά να τον εξυπηρετήσει χρησιμοποιώντας τον ίδιο απορριπτικό τόνο που χρησιμοποίησε και τη πρώτη φορά. Η φωνή της είχε ένα ρομποτικό τόνο και φαινόταν ξεκάθαρα ότι δεν την ένοιαζε το γεγονός ότι ο κύριος διψούσε πολύ αλλά μόνο ότι ήταν ενάντια στους κανονισμούς της αεροπορικής εταιρείας το να προσφέρει ένα απλό ποτήρι νερό πριν την απογείωση. 

Κατανόησα ότι η αεροσυνοδός ακολουθούσε τους κανονισμούς αλλά ταυτόχρονα ήμουνα έκπληκτος και αναστατωμένος που αρνιόταν κάτι τόσο απλό σε ένα ηλικιωμένο κύριο. Και άλλοι στη Πρώτη Θέση φαίνονταν ανήσυχοι, ανταλλάξαμε ματιές και ήταν φανερό ότι ψάχναμε για κάποια λύση. Κανείς όμως δεν είπε τίποτε στην αεροσυνοδό. Ξαφνικά ένας νεαρός από την άλλη πλευρά του διαδρόμου στα αριστερά μου, σηκώθηκε, πήγε κατευθείαν στο τρόλεϊ/μπαρ των αεροσυνοδών και επέστρεψε με ένα ποτήρι νερό. Το πρόσφερε στον συμπαθέστατο κύριο και επέστρεψε στη θέση του αγνοώντας το βλοσυρό βλέμμα της αεροσυνοδού που ήταν φανερά ενοχλημένη από τη κίνηση του νεαρού. Οι υπόλοιποι από εμάς που είμασταν κοντά και είδαμε το περιστατικό προσφέραμε από τη καρδιά μας ένα χαμόγελο επευφημίας και ικανοποίησης στον νεαρό. Ένιωσα ανακουφισμένος για τον ηλικιωμένο κύριο αλλά και ντροπή που δεν σηκώθηκα να του φέρω εγώ το ποτήρι με το νερό. Ορκίστηκα όμως ότι από τούδε και στο εξής δεν θα έμενα μόνο στη σκέψη αλλά θα έκανα πράξη το σωστό, όπως ακριβώς έκανε ο νεαρός συνεπιβάτης μου.