Αυτο-Εγκατάλειψη: Η Σιωπηλή Φθορά που Ξεκινά από Μέσα μας και πώς να τη Σταματήσουμε

Πόσες φορές στη ζωή μας παραμελήσαμε τις δικές μας ανάγκες, δίνοντας προτεραιότητα σε όλα και όλους γύρω μας; Ίσως περισσότερο απ’ ό,τι νομίζουμε. Η αυτο-εγκατάλειψη δεν είναι μια εντυπωσιακή, θορυβώδης πράξη. Είναι, αντίθετα, μια σιωπηλή, καθημερινή φθορά που γίνεται συνήθεια – ώσπου να αισθανθούμε άδειοι, κουρασμένοι, χωρίς πυξίδα.

Η αυτο-εγκατάλειψη είναι η συνεχής παράβλεψη των αναγκών, των συναισθημάτων και των ορίων μας. Είναι όταν ξεχνάμε να φροντίσουμε τον εαυτό μας, επειδή πιστεύουμε – ή μας έπεισαν να πιστέψουμε – ότι δεν το αξίζουμε, ότι δεν υπάρχει χρόνος, ή ότι η προσφορά προς τους άλλους είναι ανώτερη από την αγάπη προς εμάς τους ίδιους.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΓΙΑ SOFT SKILLS

Από πού ξεκινά η εγκατάλειψη του εαυτού 

Τα αίτια είναι βαθιά και συχνά ριζώνουν από την παιδική ηλικία. Ένα παιδί που μεγάλωσε χωρίς συναισθηματική ανταπόκριση, ή που έμαθε πως η αγάπη είναι υπό όρους, μπορεί εύκολα να μεταφέρει την αντίληψη αυτή στην ενήλικη ζωή του. Το αποτέλεσμα; Ένας ενήλικας που συνεχίζει να ζει χωρίς να θεωρεί τον εαυτό του άξιο φροντίδας.

 Αλλά δεν είναι μόνο τα παλιά τραύματα που μας οδηγούν σε αυτή τη στάση. Οι πιέσεις της σύγχρονης κοινωνίας – να είσαι πάντα παραγωγικός, να ανταποκρίνεσαι στις προσδοκίες, να "μην είσαι εγωιστής" – καλλιεργούν μια κουλτούρα συνεχούς αυτοθυσίας. Και όσο περισσότερο δίνεις, τόσο περισσότερο σου ζητούν, μέχρι που ξεχνάς ότι κι εσύ έχεις ανάγκες.

Οι επιπτώσεις που δεν φαίνονται πάντα 

Η αυτο-εγκατάλειψη δεν εμφανίζεται απαραίτητα ως κάτι “σοβαρό” στην αρχή. Ίσως είναι απλώς εξάντληση. Ίσως μια εσωτερική αδιαφορία για ό,τι κάποτε σε ενθουσίαζε. Όμως με τον καιρό, η κατάσταση βαθαίνει. Η χαμηλή αυτοεκτίμηση γίνεται κανόνας. Οι σχέσεις φθίνουν. Η σωματική κόπωση αυξάνεται. Η κοινωνική απομόνωση γίνεται “ασφαλές καταφύγιο”.

 Πολλοί άνθρωποι που πάσχουν από χρόνια αυτο-εγκατάλειψη προσπαθούν να “αναισθητοποιήσουν” την εσωτερική τους αλήθεια με εργασία χωρίς όρια, με εθισμούς, ή με αναβλητικότητα. Το αποτέλεσμα είναι ένας φαύλος κύκλος: όσο περισσότερο απομακρύνεσαι από τον εαυτό σου, τόσο πιο δύσκολο γίνεται να επιστρέψεις.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΓΙΑ SOFT SKILLS

Η επιστροφή στον εαυτό μας

Και όμως, η έξοδος από την αυτο-εγκατάλειψη είναι δυνατή. Ξεκινά με αυτοπαρατήρηση: παραδέξου πως κάτι δεν πάει καλά. Ρώτα τον εαυτό σου: “Πότε ήταν η τελευταία φορά που έκανα κάτι αποκλειστικά για μένα;” Η συνειδητοποίηση είναι το πρώτο βήμα.

 Έπειτα έρχεται η καλλιέργεια της αυτοφροντίδας: όχι ως πολυτέλεια, αλλά ως αναγκαία πράξη επιβίωσης. Ο ύπνος, η διατροφή, η κίνηση, η χαλάρωση – όλα αυτά δεν είναι μικρές πράξεις, αλλά βαθιά δηλώσεις αγάπης προς τον εαυτό.

 Σημαντικό ρόλο παίζει και η θέσπιση ορίων: το “όχι” δεν είναι άρνηση στους άλλους, είναι επιβεβαίωση προς εμάς. Μάθε να προστατεύεις τον χρόνο, την ενέργεια και τον συναισθηματικό σου χώρο.

 Και όταν χρειαστεί, ζήτα υποστήριξη. Δεν είναι ένδειξη αδυναμίας. Είναι ένδειξη θάρρους να αναγνωρίζεις ότι δεν χρειάζεται να τα κάνεις όλα μόνος.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΓΙΑ MANAGEMENT & LEADERSHIP

Η αποδοχή της ατέλειας και η επιστροφή στην αξία μας 

Δεν χρειάζεται να είσαι τέλειος για να αξίζεις φροντίδα. Αξίζεις επειδή είσαι άνθρωπος. Η επανασύνδεση με τον εαυτό δεν γίνεται σε μία μέρα. Είναι μια συνεχής διαδικασία. Μια συνειδητή επιλογή κάθε μέρα: να σε ακούσεις, να σε φροντίσεις, να σε τιμήσεις.

Η αυτο-εγκατάλειψη μπορεί να σε απομακρύνει από τον εαυτό σου, αλλά δεν μπορεί να σου αφαιρέσει την αξία σου. Μπορείς να επιστρέψεις. Και κάθε μικρή πράξη φροντίδας είναι ένα βήμα προς αυτή την επιστροφή.