Ελληνικά 
English
4 πράγματα που, ίσως, δεν γνωρίζετε για τον Ιησού Χριστό
24 Απριλίου 2019
Πότε γεννήθηκε ο Ιησούς; Ο Χριστός γεννήθηκε προ Χριστού
Το έτος γέννησης του Χριστού ως ανοιχτό πρόβλημα έχει απασχολήσει κατά καιρούς επιστήμονες και ιστορικούς. Μια άποψη είναι ότι ο Χριστός γεννήθηκε το 4 π.Χ. επειδή στην Καινή Διαθήκη σύμφωνα με τα Ευαγγέλια ,το γεγονός της γέννησης συνέβη κατά την βασιλεία του Ηρώδη του Α΄(73-4 π.Χ.).
Επίσης ο Εβραίος ιστορικός Ιώσηπος αναφέρει ότι ο Ηρώδης στέφθηκε βασιλιάς μετά την ναυμαχία του Ακτίου δηλαδή το 38 μ.Χ. και βασίλεψε 34 έτη πεθαίνοντας μετά από μια έκλειψη σελήνης και πριν το εβραϊκό Πάσχα. Με την παραδοχή του Ιώσηπου και απλή αστρονομία μπορούμε με ακρίβεια να πούμε ότι ο Ηρώδης πέθανε μεταξύ 13 Μαρτίου και 12 Απριλίου του 4 π.Χ.
Με βάση τα παραπάνω μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ο Χριστός γεννήθηκε τουλάχιστον 4 χρόνια προ Χριστού.
Η επικράτηση της ημερομηνίας 25η Δεκεμβρίου
Παρ’ όλο που οι ιστορικοί τοποθετούν την γέννηση του Χριστού είτε την περίοδο της άνοιξης είτε την περίοδο του φθινοπώρου, η Εκκλησία επέλεξε την 25η Δεκεμβρίου ως την ημέρα των Χριστουγέννων, για άλλους λόγους .
O καθορισμός της 25ης Δεκεμβρίου ως ημερομηνίας γέννησης του Χριστού έγινε όταν η Καθολική Εκκλησία έψαχνε ένα τρόπο για να καταργήσει, χωρίς να δημιουργήσει μεγάλο θόρυβο, τις γιορταστικές τελετές μιας ειδωλολατρικής θρησκείας, η οποία απειλούσε τότε, όχι μόνο την ύπαρξη, αλλά και την εξάπλωση του Χριστιανισμού. Η Καθολική Εκκλησία αποφάσισε να καθορίσει, τις ίδιες μέρες που οι ειδωλολάτρες γιόρταζαν, με απώτερο σκοπό η ειδωλολατρική γιορτή να αρχίσει σιγά-σιγά να εκλείπει.
Έτσι λοιπόν για να εξαφανιστεί η μεγάλη ειδωλολατρική γιορτή των Σατουρναλίων προς τιμή του θεού Σατούρνους και η παγανιστική γιορτή των Μπρουμαλίων, η Δυτική Εκκλησία και συγκεκριμένα ο πάπας Ιούλιος Α΄ γύρω στο 335 μ.Χ. επέβαλλε στους Χριστιανούς να γιορτάζουν τα Χριστούγεννα ανά έτος την25η Δεκεμβρίου. Έτσι στην Ανατολή καθιερώθηκε περίπου στο 378 μ.Χ. ενώ στην Βασιλεύουσα το 380 μ.Χ. Τα Χριστούγεννα παρέμειναν κινητή γιορτή και γιορταζόταν σε μερικές εκκλησίες 6 Ιανουαρίου μαζί με τα Θεοφάνεια ενώ σε άλλες στις 22 Δεκεμβρίου (ημέρα χειμερινού ηλιοστασίου)
Σήμερα Ορθόδοξοι, Καθολικοί και Διαμαρτυρόμενοι γιορτάζουν τα Χριστούγεννα την 25η Δεκεμβρίου με το Γρηγοριανό ημερολόγιο, ενώ οι Εκκλησίες του Παλαιού ημερολογίου στις 7 Ιανουαρίου που αντιστοιχεί στις 25 Δεκεμβρίου του Ιουλιανού. Η Αρμενική Ορθόδοξη Εκκλησία γιορτάζει τα Χριστούγεννα μαζί με τα Θεοφάνια στις 19 Ιανουαρίου που αντιστοιχεί στις 6 Ιανουαρίου με το Ιουλιανό ημερολόγιο.
Είχε ο Ιησούς αδέρφια;
Αυτό το ερώτημα έχει απασχολήσει πολλούς θεολόγους στο παρελθόν και έχει αποτελέσει σημείο τριβής μεταξύ των χριστιανικών ομολογιών. Σε διάφορα σημεία των Ευαγγελίων υπάρχουν αναφορές, οι οποίες επιβεβαιώνουν ότι ο Χριστός είχε αδέρφια. Μάλιστα, σε κάποια από αυτά αναφέρονται ακόμη και τα ονόματα τους.
Τα αδέρφια του Ιησού, σύμφωνα με την επικρατούσα άποψη είναι επτά. Τρία αγόρια, Ιάκωβος, ο Ιωσής, ο Ιούδας, ο Σίμων και τρία κορίτσια, η Εσθήρ, η Μάρθα και η Σαλώμη.
Αυτοί που πιστεύουν πως τα αναφερόμενα ως αδέρφια του Ιησού στις Γραφές είναι αδερφοί του εξ’ αίματος, είναι Προτεστάντες. Αυτοί θεωρούν πως η Παναγία δεν παρέμεινε παρθένος όπως απόλυτα υποστηρίζει η Ορθοδοξία, αλλά προχώρησε στην δημιουργία οικογένειας με τον Ιωσήφ, τον οποίο αποδέχονται ως σύζυγο της. Σύμφωνα με την Ορθόδοξη θεολογία η οποία στηρίζεται σε ένα πολύ μεγαλύτερο εύρος πηγών, τα πρόσωπα που αναφέρονται στα βιβλικά χωρία ως αδέρφια του Ιησού, δεν είναι άλλα από τα παιδιά που είχε ο Ιωσήφ από την πρώτη του σύζυγο.
Άλλωστε για την Ορθόδοξη Εκκλησία η Παναγία δεν είχε καμία επαφή ούτε με τον Ιωσήφ, ούτε με κάποιον άλλο άνδρα τόσο πριν όσο και μετά την γέννηση του Ιησού. Ωστόσο, γνωστός είναι ο Ιάκωβος, ο αδελφόθεος. Στην ρωμαιοκαθολική παράδοση γενικά ταυτίζεται με το Ιάκωβο, γιο του Αλφαίου, και τον Ιάκωβο τον Μικρό. Συμφωνείται από τους περισσότερους ότι δεν πρέπει να συγχέεται με τον απόστολο Ιάκωβο. Ο Ιάκωβος δεν είχε ακολουθήσει τον Ιησού κατά τη διάρκεια της εν ζωή διδασκαλίας του. Μετά την ανάστασή του, όμως, ο Ιησούς παρουσιάσθηκε και σε αυτόν, κάνοντας τον να πιστέψει και στην συνέχεια να αναλάβει σημαντικό ρόλο στην εδραίωση της πρώτης αποστολικής εκκλησίας της Ιερουσαλήμ.
Υπήρξε η σφαγή των νηπίων από τον Ηρώδη;
Σύμφωνα με το Ευαγγέλιο του Ματθαίου, ο βασιλιάς της Ιουδαίας, Ηρώδης, έσφαξε 14.000 νήπια, για να εξαλείψει κάθε πιθανότητα, να τον αντικαταστήσει στον θρόνο ο Χριστός. Πριν τη γέννηση του Ιησού, τρεις σοφοί απ’ την Ανατολή επισκέφθηκαν τον Ηρώδη, για να τον ρωτήσον, πού θα γεννηθεί ο βασιλιάς των Ιουδαίων. Ο Ηρώδης αναστατώθηκε απ’ τα νέα για τη γέννηση ενός πιθανού σφετεριστή. Κάλεσε τους αρχιερείς και τους μορφωμένους και τους ζήτησε να βρουν την τοποθεσία της γέννησης. Του απάντησαν, ότι ήταν στη Βηθλεέμ. Τότε ο Ηρώδης έστειλε τους τρεις «μάγους» στη Βηθλεέμ, με εντολές να τον κρατούν ενήμερο, γιατί ήθελε κι ο ίδιος να πάει να προσκυνήσει το βρέφος....
Όταν, όμως, οι Μάγοι βρήκαν τον Ιησού, είδαν όλοι το ίδιο όνειρο, το οποίο τους προειδοποιούσε, να μην στείλουν αναφορά στον Ηρώδη. Το ίδιο όνειρο είδε κι ο Ιωσήφ και κατάλαβε ότι ο βασιλιάς της Ιουδαίας σκόπευε να σκοτώσει τον Ιησού. Ο Ιωσήφ, η Μαρία και το ιερό βρέφος έφυγαν για την Αίγυπτο και οι Μάγοι δεν επέστρεψαν στην Ιουδαία. Τότε ο Ηρώδης διέταξε να σκοτώσουν όλα τα αγόρια, μέχρι την ηλικία των δύο ετών, στη Βηθλέεμ και τα πέριξ. Έτσι κι έγινε. Δεκατέσσερις χιλιάδες νήπια σφαγιάστηκαν, εξαιτίας της παράνοιας του βασιλιά. Αυτή είναι η πράξη, με την οποία έχουμε συνδέσει όλοι τον βασιλιά της Ιουδαίας, Ηρώδη. Οι ιστορικοί, όμως, φαίνεται ότι διατηρούν κάποιες αμφιβολίες.
Καμία πηγή, σύγχρονη του Ηρώδη, δεν αναφέρει το γεγονός. Δεν υπάρχει καταγραφή, ούτε καν απ’ τους υπόλοιπους τρεις Ευαγγελιστές, πέρα απ’ τον Ματθαίο. Ούτε από αριθμητική άποψη στέκει η θεωρία. Η Βηθλεέμ ήταν ένα μικρό χωριό και ακόμα και με τις τριγύρω περιοχές, θα ήταν αδύνατο να βρεθούν 14.000 αγόρια μέχρι δύο ετών. Στην καλύτερη περίπτωση, λένε οι ιστορικοί, ο αριθμός των αρσενικών νηπίων θα έφτανε τα 20. Ο Ηρώδης ήταν ένας παρανοϊκός και βάναυσος βασιλιάς, που δε δίστασε να εκτελέσει τους ίδιους του τους γιους.
Η διαταγή για τη σφαγή των νηπίων, δεν είναι τελείως ασύμφωνη με τον χαρακτήρα του, αλλά είναι μάλλον αμφίβολο να έγινε στην πραγματικότητα....
Γιατί ο Ιούδας πρόδωσε τον Ιησού;
Αυτό το φιλί που δόθηκε -φαινομενικά- για τα 30 αργύρια στοίχισε στον Ιούδα την αιώνια τιμωρία στην κόλαση και επηρέασε όσο κανένα άλλο γεγονός τη χριστιανική και την παγκόσμια ιστορία.
Ποιους σκοπούς εξυπηρετούσε, όμως, αυτό το φιλί;
Ο Ιησούς προσευχόταν στον κήπο της Γεσθημανή μετά τον Μυστικό Δείπνο, ενώ τον συνόδευαν ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης που έμειναν πολύ μακριά του. Ξαφνικά ακούστηκε μια μεγάλη φασαρία και εμφανίστηκε ο Ιούδας ακολουθούμενος από όχλο. Ρωμαίοι στρατιώτες και άνθρωποι των αρχιερέων κρατώντας φανούς, ξίφη και ξύλα ήταν ανάμεσα στον όχλο. Ο Ιούδας πλησίασε τον Ιησού και του απηύθυνε τον χαιρετισμό «Χαίρε Ραββί» και έπειτα τον φίλησε. Μόλις τον είχε προδώσει.
«Με φίλημα ήρθες να προδώσεις τον Υιό του Ανθρώπου;», ήταν η ερώτηση που έλαβε ο Ιούδας μετά την πράξη του σύμφωνα με τον Λουκά, ενώ την ίδια στιγμή οι στρατιώτες συλλάμβαναν τον Ιησού και του έδεναν τα χέρια. Ο Πέτρος αντέδρασε κόβοντας το αυτί ενός από τους δούλους του αρχιερέα που συνόδευε τους στρατιώτες. Ο Ιησούς τον επέπληξε, λέγοντάς του «μάχαιραν έδωκας, μάχαιραν θα λάβεις». Ο Ιησούς αναρωτήθηκε δυνατά, απευθυνόμενος στους ανθρώπους που τον συνέλαβαν: «Γιατί ήρθατε με μαχαίρια και ξύλα να με συλλάβετε; Κάθε μέρα καθόμουν κοντά σας και δίδασκα στο ιερό. Γιατί δε με πιάσατε τότε;».
Οι απορίες
Τα τρία βασικότερα ερωτήματα για την πράξη του Ιούδα είναι τα εξής:
1- Γιατί οι Ρωμαίοι χρειάζονταν τον Ιούδα να τους υποδείξει τον Ιησού,αφού ήταν ένα γνωστό πρόσωπο λόγω των διδιασκαλιών του;
Οι απαντήσεις που έχουν αποπειραθεί να δώσουν εξήγηση κατά καιρούς, συγκλίνουν στο ότι προφανώς οι Ρωμαίοι στρατιώτες μπορεί να μην τον αναγνώριζαν μέσα στη νύχτα, αφού δεν του έδιναν ποτέ ιδιαίτερη σημασία. Επίσης, ο Ιούδας ήταν εκείνος που γνώριζε τα μέρη που σύχναζε ο Ιησούς και όλα έπρεπε να γίνουν γρήγορα και ήσυχα, ώστε να μη δημιουργηθούν έντονες αντιδράσεις.
2- Γιατί ο Ιησούς συμπεριέλαβε τον Ιούδα στους μαθητές του, αφού γνώριζε πως θα τον προδώσει;
Οι απαντήσεις ποικίλουν, αλλά οι περισσότερες επικεντρώνονται στο θέμα της «ελεύθερης βούλησης», η οποία είναι και θεμέλιο της χριστιανικής πίστης. Δηλαδή, ο Ιούδας αφέθηκε ελεύθερος να κάνει την επιλογή του. Ο Ιησούς δεν ήθελε να τον επηρεάσει ούτε να τον απαλλάξει. Μάλιστα είχε πει, σύμφωνα με τον Ιωάννη: «Εγώ ξέρω ποιους διάλεξα για μαθητές μου». Μήπως, τελικά, ο Ιούδας αποτέλεσε -άθελά του- μέρος ενός θεϊκού σχεδίου;
3- Γιατί ο Πέτρος δεν επιτέθηκε στον Ιούδα,αλλά στον δούλο;
Ένα από τα ερωτήματα που κανένας δεν κατάφερε πραγματικά να απαντήσει. Όσοι προσπάθησαν μάλλον άγγιξαν την...αστυνομική μεριά του μυστηρίου και κατέληξαν στο ότι ο Πέτρος προφανώς φοβήθηκε να επιτεθεί στον Ιούδα που βρισκόταν ανάμεσα στους στρατιώτες ή δεν αντιλήφθηκε τον ρόλο του Ιούδα, αφού βρισκόταν μακριά μαζί με τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη. Η αντίδραση του Πέτρου είναι μια ένδειξη πως ο Ιούδας δεν είχε δώσει μέχρι τότε δείγματα κακού χαρακτήρα, γι’ αυτό και κανείς από τους μαθητές δεν είχε υποψιαστεί πως ήθελε να προδώσει τον Δάσκαλο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
